Sigaren en Tabak

De sigaren zijn het handelsmerk van Cuba, net zoals rum en salsa. In de acht sigarenfabrieken in Havana worden de merken zoals Cohiba en Montechristo gemaakt, die wereldwijd bekend zijn. De mooiste fabriek in Havana ligt direct aan het Capitolio, haar naam is Partagas. Ook in het land zijn er tabaksfabrieken, vooral in de provincie Pinar del Rio. De regio Vuelta Abajo is het belangrijkste teeltgebied. Daar komen de tabakslegenden Vegas Robaina & Co vandaan.

De teelt en consumptie van tabak komt van oorsprong uit Amerika, lang voordat Columbus en Co het continent veroverden. De Spaanse zeelieden brachten het medicijn vervolgens naar Europa, waar het zich snel verspreidde. Al in 1603 ontstond er weerstand tegen consumptie, maar de koning van Engeland twijfelde aan de medische voordelen. Murat IV, Sultan van het Ottomaanse Rijk, legde de doodstraf op voor tabak in 1633. Zonder success want de gewoonte om te roken breidde zich snel wereldwijd uit. Als gevolg hiervan werden de aanvankelijke verboden vervangen door een gericht belastingbeleid. In de 19e en 20e eeuw werden sigaren en pijpen geleidelijk vervangen door sigaretten. In tegenstelling tot de pijp en sigaar, waarvan de consumptie stond voor het langzame genot, was de sigaret een uitdrukking van de nieuwe tijd. Vooral in Duitsland was de consumptie van tabak erg populair: aan het begin van de jaren dertig was Duitsland de grootste importeur van tabak ter wereld. Adolf Hitler noemde in die tijd de tabak "De Wraak van de Indianen" op de "witte race" voor de alcohol. Kort voor de Tweede Wereldoorlog was er een grootschalige voorlichting over de schadelijke effecten van roken en passief roken. Als gevolg hiervan werden special rooktreinen geïntroduceerd en werd roken verboden in openbare gebouwen. Na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog werden deze maatregelen echter weer versoepeld en tot in de jaren tachtig was roken een modedrug in Europa.
 

Zelfs als je geen roker bent, is een bezoek aan de Cubaanse tabaksfabrieken altijd de moeite waard. Het lijkt op een tijdreis, in de enorme en oude zalen worden de sigaren altijd met de hand gerold, er zijn geen geautomatiseerde processen of machines. Een verademing voor het 'Torcederos' (sigaar rollen) in het eentonige werkproces is de verteller die zijn collega's het nieuws uit de 'Granma' (partij krant) voor leest of gedichten vertelt. Bovendien zijn er geen beperkingen aan rookonderbrekingen. Ondanks het saaie werk is het beroep van tabaksdraaier populair. Er zijn een minimum aantal sigaren per dag die worden gedraaid voor de staat, het aantal erboven zijn voor eigen gebruik.

Let op: het kopen van sigaren op straat is riskant. Zelfs als de sigaren en dozen er origineel uitzien, is de kwaliteit beneden gemiddeld. Alleen een kenner kan beoordelen of het een nep of origineel is. De verbrande as moet bijvoorbeeld zo lang mogelijk op de brandende sigaar blijven zitten, belangrijk is dat de sigaar langzaam wordt gerookt.

De goedkoopste manier om originele sigaren te kopen is het kopen van de zogenaamde 'Marca de la casa' (huismerken) in officiële tabaksfabrieken. Zelfs als ze geen banderol dragen, zijn ze kwalitatief vergelijkbaar met de veel duurdere merksigaren.

Niet alleen de import van sigaren naar Europa is beperkt, ook de export. Zolang je geen aankoopbon van een Cubaanse tabakswinkel in het bezit hebt, kunnen maximaal 25 sigaren worden geëxporteerd. De Cubaanse autoriteiten controleren hun handbagage altijd bij het verlaten van het land.

Meer informatie over het land, zijn mensen en reizen in Cuba vind je hier.